Universele Eredienst

Dit is een viering (oorspronkelijk gegeven door Hazrat Inayat Khan en verder verspreid via de Inayati Sufis) waarbij alle religies geeerd worden en samen vertegenwoordigd worden op één altaar.

Als hoogste punt op het altaar brandt er een kars dat vertegenwoordigt het licht van de Ene, of van de Eenheid. Er is niets dat buiten deze Eenheid valt (of wij dat kunnen bevatten of niet.) Vanaf dit licht worden alle andere kaarsen op het altaar aangestoken. Dit is symbolisch voor de goddelijke kracht die alles verbindt.
Oorspronkelijk stonden er  7 heilige geschriften en 7 kaarsen op het altaar. Van de 6 meest voorkomende religies (Hindoeisme, Boeddhisme, Zoroaster, Jodendom, Christendom en de Islam)  staat er een heilig boek en de 7e boek vertegenwoordigt alle andere wegen en mensen die “bekend of onbekend aan de mensheid hun licht hebben hoog gehouden in de duisternis van mensenlijke onwetendheid.” Zo is er plaats voor alle tradities en spirituele wegen. Tegenwoordig zijn er vaak 9 boeken of voorwerpen en kaarsen. De extra boeken of voorwerpen en  een kaarsen vertegenwoordigen het vrouwelijke Goddelijke en voor de Natuur Tradities. Het is mogelijk om deze te zien als de wortel van al het andere. Men kan ook kiezen voor andere tradities als er andere zijn die in de omgeving veel voorkomen.

In de aanwezigheid van de groep worden de kaarsen aangestoken. Aan de hand van een thema worden er stukken gelezen vanuit de geschriften en/ of mantras en gebeden gezegd of gezongen vanuit de verschillende tradities. Zo kunnen we de eenheid achter de verscheidenheid ervaren.

Een van de grondvesten van de Boodschap van Hazrat Inayat Khan was ‘Religieuse Eenheid en Spirituele Vrijheid’. Wie dit niet begrepen heeft heeft geen enkele religie of boodschap begrepen meende hij. Als wij de boodschap van elke religie waarlijk zouden begrijpen, dan zouden we ook verstaan dat alle wegen echt hetzelfde zijn. Ze lieden naar hetzelfde doel. Ze zijn alleen in andere tijden en met andere woorden naar de mensheid gekomen om begrepen te worden in die tijd, op die plaats. Er is geen grond om te ruzieen of verschillen te beginnen over de woorden in de geschrijften. Als we ze langs onze hart laten gaan, dan kunnen we de diepe boodschap bevatten en begrijpen dat ALLES ÉÉN IS.

Er zijn verschillende takken van de Inayati Sufi familie. Bij elk kan de viering iets anders. “Typisch” kan je denken “als het allemaal van dezelfde bron komt.”\ En ook als de boodschap van de Sufi’s ‘Eenheid’ is. Mijn ervaring hier is dat de verschillende vormen verschillende mensen aantrekken en ‘dienen’. Door de verscheidenheid bereikt de boodschap veel meer mensen. Ook hier gaat het niet om welke ‘goed’ is, of het ‘juiste’ is, maar of het de verbinding van de deelnemers met de Eenheid versterkt of bewuster maakt. Voor de een kan het antwoord “Ja” zijn en voor een ander “Nee” en allebei zijn even goed en even waard. Het gaat er niet om dat we allemaal hetzelfde doen of ervaren maar dat elk de ruimte en vrijheid heeft om haar of zijn verbinding met de Goddelijke kern in zich en om zich heen te ervaren.